Οι "ελληνοτουρκικες διαφορες" σύμφωνα με τον καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Αλέξη Ηρακλείδη

Η γνωριμία μου με τον κ. Ηρακλείδη ήταν λείαν περιορισμένη και πάντα στο δίπολο φοιτητή - καθηγητή. Έδωσα εξετάσεις στο μάθημα που δίδασκε στο τμήμα πολιτικής επιστήμης και ιστορίας που είχε ως θέμα την σύγχρονη Ελληνοτουρκική διένεξη στο Αιγαίο. Το βασικό σύγγραμα ήταν το βιβλίο του καθηγητή που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2007 "Άσπονδοι γείτονες: Ελλάδα - Τουρκία και η διένεξη στο Αιγαίο" εκδόσεις "Ι. Σιδέρης". Από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνει κανείς ότι οι δύο χώρες εξομοιώνονται ως αμοιβαίοι και ισότιμοι διεκδικητές του Αιγαίου. Αλλά ας μην βιαστούμε να κρίνουμε.

Η ανάλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο από τον κ. Ηρακλείδη παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα πρωτοτυπία. Σύμφωνα με αυτήν η Ελλάδα έχει σε όλες τις "διαφορές" άδικο!! Σε όλες!! Η μόνη παραχώρηση που κάνει ο καθηγητής είναι ότι "τα ελληνικά νησιά οφείλουν να έχουν κάποια υφαλοκρηπίδα" "αλλά πάντως όχι τόση ώστε να μεταβάλλουν το Αιγαίο σε Ελληνική λίμνη, κάτι που θα ήταν άδικο για την Τουρκία!!"

Αλλά το πιο ενδιαφέρον και διασκεδαστικό τμήμα του πανεπιστημιακού εγχειριδίου είναι οι λύσεις που επιτέλους ο κ. Ηρακλείδης προτείνει για τις ελληνοτουρκικές διενέξεις στο ΙΘ΄ κεφάλαιο. Θα τις παραθέσω εν τάχει με επί λέξει αντιγραφή του βιβλίου του κ. Ηρακλείδη για να μην υπάρχουν παρανοήσεις. Έτσι: (σελ 396 έως 401)

1. Για την υφαλοκρηπίδα: "...Από πλευράς ουσίας οι μορφές επίλυσης είναι η οριοθέτηση και η συνεκμετάλλευση η ένας συνδυασμός των δύο....Στο σημείο αυτό ερχόμαστε σε ένα ακόμη λόγο που θα συνηγορούσε υπέρ της συνεκμετάλλευσης στην ενύπαρξη superordinate goals, κατά τον μεγάλο ψυχολόγο Sherif. Έτσι ονομάζονται οι επιδιώξεις εκείνες οι οποίες είναι πολύ σημαντικές, αλλά δεν μπορούν να εκπληρωθούν από την μία πλευρά από μόνη της...."

2. Αιγιαλίτιδα ζώνη "...Η Ελλάδα έχει βέβαια το νομικό δικαίωμα επέκτασης στα 12 μίλια, αλλά άλλο είναι ένα νομικό δικαίωμα και άλλο αν και πόσο συμβάλλει στην πολιτική εκτόνωσης της έντασης και στην προσέγγιση των 2 χωρών. Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι μια ελληνική επέκταση βλάπτει τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα και την διεθνή ναυσιπλοΐα.."

3. Εναέριος χώρος "....Είναι προφανές ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να παραμείνει με το καθεστώς αυτό...Μια προφανής οδός θα ήταν ο αυτοπεριορισμός του Ελληνικού εναέριου χώρου στα 6 μίλια..."

4. Στρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου "...Μια άλλη λύση, προσφυέστερη, θα ήταν η συμβιβαστική της αμοιβαίας υποχώρησης, δηλαδή η αποστρατικοποίηση όλων των νησιών με την ολοσχερή κατάργηση της Τουρκικής 4ης στρατιάς..."

5. Ίμια (ναι ακριβώς αποτελεί ελληνοτουρκικό πρόβλημα) και λοιπές γκρίζες ζώνες"...να παραμείνει η εκκρεμότητα στα θαλάσσια σύνορα αλλά η κατάσταση να αποδυναμωθεί, να μην αποτελεί πλέον σημείο τριβής, όπως δεν αποτελούσε πριν το 1996..."

Όλο το βιβλίο είναι γραμμένο ακριβώς σε αυτό το πνεύμα Έχουμε να κάνουμε με μια κακογραμμένη, με δεκάδες επαναλήψεις, απολογία των Τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο με επίχρισμα την υπογραφή του "Έλληνα" καθηγητή. Δύσκολα μπορούμε να καταλάβουμε την χρησιμότητα του, αφού υπάρχουν ικανοί Έλληνες μεταφραστές για αντίστοιχες μελέτες Τούρκων διεθνολόγων που συνεργάζονται με το τουρκικό υπουργείο εξωτερικών.

Η απόλυτη συναισθηματική και λεκτική συντριβή του συγγραφέα όταν αναφέρει τουλάχιστον σε καμιά δεκαριά σημεία του βιβλίου ότι η Ελλάδα ακόμη!!! διατηρεί το δικαίωμα των 12 ναυτικών μιλίων, χρήζει αναμφίβολα ψυχιατρικής βοήθειας.

Χ . Β.