Το παραμύθι τους πια δεν περνάει και το ποτάμι της λαϊκής οργής είναι έτοιμο να τους πνίξει.

Αυτές τις άγιες μέρες, κάθε άνθρωπος και ιδιαίτερα κάθε Έλληνας, βλέποντας το ασφικτικό αγκάλιασμα της πολύπαθης πατρίδας μας, από την αυξανόμενη εξαθλίωση, με την οποία μας περιβάλλουν <<στοργικά>> οι εθνοσωτήρες, θέλει να εκτονώσει την συσσωρευμένη οργή του, για την εσχάτη αυτή προδοσία και όντας εγκλωβισμένος από τα κομματόσκυλα που υποτίθεται πως θα τον οργάνωναν για τον υπέρ πάντων αγώνα, ενώ στην πράξη τον προδίδουν, αφού δεν είναι τίποτα άλλο, από προεκτάσεις των κομμάτων, δηλαδή οι αυριανοί δήμιοι του λαού, αφού τα χθεσινά κομματόσκυλα είναι η συντριπτική πλειοψηφία της σημερινής βουλής, προσπαθεί με κάθε τρόπο να κάνει μια δημιουργική εκτόνωση της συσσωρευμένης αυτής ενέργειας, που έχει μέσα του.

Άλλος ετονώνεται παλεύονας με τα Μ.Α.Τ., άλλος πάει εθελοντής σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, άλλος μοιράζει υλικά αγαθά, σε αναξιοπαθούντες συνανθρώπους και άλλος (όπως εγώ αυτή τη στιγμή) χρησιμοποιεί σαν όπλο την γραφίδα, προσπαθώντας να ξετυλίξει το τόσο μπερδεμένο κουβάρι, μπροστά στα θολωμένα από την εξαθλίωση μάτια του δύστυχου λαού.

Bρισκόμαστε σε έναν ακήρυχτο και λυσσαλέο πόλεμο, στον οποίο είμαστε άοπλοι, εναντίον πάνοπλων και λυσσαλέων εχθρών, ντόπιων και ξένων, που με κάθε τρόπο προσπαθούν να εξαφανίσουν κάθε τι το Ελληνικό και ό,τι το συνοδεύει: παράδοση, θρησκεία, γλώσσα, ιστορία, αρχές, ηθική, πατριωτισμό κ.λ.π., ώστε να πετύχουν την φυσική μας εξόντωση πιο εύκολα, με την οικονομική εξαθλίωση και το σύγχρονο παιδομάζωμα, που τροφοδοτεί τις άδειες από ικανούς και μορφωμένους κοινωνίες τους και τις ανθρωποκτόνες επιχειρήσεις τους, με το δημιουργικό αίμα των Ελληνόπουλων που αναγκάζονται να ξενιτευθούν, γυρεύοντας μια καλλίτερη τύχη.

Όμως εκείνο που με εξοργίζει πιο πολύ από όλα και πιστεύω και τον περισσότερο κόσμο, είναι η υποκρισία τόσο των κυβερνώντων, όσο και των ελεεινών Μ.Μ.Ε., που προσπαθούν να μας πείσουν, αφενός ότι συνυποφέρουν μαζί μας και αφετέρου ότι συγκινημένοι από τις εξαντλητικές θυσίες στις οποίες μας υπέβαλαν χωρίς να μας ρωτήσουν, κάνουν ότι μπορούν για να μας σώσουν από αυτήν την κατάσταση στην οποία αυτοί μας έφεραν και το ομολογούν αναερυθρίαστα: <<ο δρόμος που ακολουθούμε είναι λανθασμένος και το αποτέλεσμα είναι αντίθετο από το αναμενόμενο >>, όμως εμείς θα επιμείνουμε σε αυτόν τον εθνοκτόνο δρόμο, γιατί αποφασίσαμε δημοκρατικά, θέλετε δεν θέλετε, να σας σώσουμε, όπως εξάλλου θέλουν και τα ξένα αφεντικά μας, που μας επαινούν για τον τρόπο που σας σώζουμε.

Νομίζετε πως δεν έχουμε ακούσει την σχετική ρήση του Λένιν: <<αν ο εχθρός σου σε επαινέσει, ψάξε να βρεις το λάθος σου>>;
Όμως εξίσου με τους προαναφρεθέντες, ευθύνονται και οι θεματοφύλακες της τήρησης των νόμων και του συντάγματος οι ακριβοπληρωμένοι δικαστικοί μας στην συντριπτική τους πλειοψηφία (γιατί υπάρχουν και οι εξαιρέσεις) που όμως δεν αρκούν. (ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη).

Όλοι αυτοί, συμπιέζουν την παχυδερμική αναλγησία τους μπροστά στις κάμερες, ώστε να πείσουν τους αφελείς, ότι προσπαθούν να τους γλυτώσουν, ενώ όλοι ξέρουμε, ότι στρίβουν το μαχαίρι στην πληγή και μόλις απομακρυνθούν από τις ρουφιανοκάμερες, ξεσπούν σε χαχανητά για την κοροϊδία που κατάφεραν να περάσουν στα <<κορόϊδα>> δηλαδή σ΄εμάς.

 Αλλά νομίζω πως το παραμύθι τους πια δεν περνάει και το ποτάμι της λαϊκής οργής είναι έτοιμο να τους πνίξει.

Όμως μην ξεχνάμε και τις δικές μας ευθύνες, γιατί χωρίς την δική μας συνενοχή, δεν θα μπορούσαν να καταφέρουν αυτό το εξοντωτικό για τον λαό μας αποτέλεσμα.

Μιλάω για την δική μας υποκρισία, που δεν υπολείπεται σε τίποτα από εκείνην των δημίων μας, γιατί και το γλύψιμο, όταν ευχαρίστως θα ήθελε κανείς να τους σπάσει τα κεφάλια, είναι μια μορφή υποκρισίας.

Και εξηγούμαι: όλα τα κανάλια μας βομβάρδισαν αυτές τις μέρες, με εικόνες βρακοφόρων ή άλλων <<πολιτιστικών>> προϊόντων που δεν παρέλειψαν να γλύψουν τους κρατούντες με ευχές, κάλαντα και δήθεν παρατηρήσεις για την καταστροφική πολιτική τους, πλαισιωμένες από χαριεντισμούς και ευφυολογήματα χαμηλής ποιότητας.

Με την ευκαιρία της εορτής των Χριστουγέννων και της ελπίδας που επήγασε από την φάτνη της Βηθλεέμ, εύχομαι να αλλάξουμε πρώτα εμείς και να ανδροποιηθούμε ως προς τον παιδαριώδη χαρακτήρα που κατάφεραν να μας δημιουργήσουν, καταστρέφοντας τις αξίες που είχαν οι πρόγονοί μας και στην συνέχεια να τους αναγκάσουμε να

Λουφάξουν, γιατί είναι θρασύδειλοι και μόνο κάτω από την προστασία των μπράβων ή των τουρκοκάναλων τολμούν να μας κουνάν το δάχτυλο.

Λοιπόν συνέλληνες δαγκώστε τους το δάχτυλο που σας κουνάνε και μην τους γλύφετε, γιατί οι καιροί ου μενετοί. 

Καλή λευτεριά.